MENGINGATI MUFTI MAHMUD HASAN GANGOHI

Mufti Mahmud Hasan sudahpun menjadikan masjid Chatta sebagai tempat tinggalnya ketika saya mula sampai di Deoband tahun 1989. Kebetulan rumah sewa kami berdekatan dengan masjid Chatta. Setiap hari kami perlu melalui masjid Chatta untuk ke kelas. Bukan setakat ke kelas tetapi jika hendak pergi makan di kedai makanpun kami akan melintas masjid Chatta. Di situlah saya melihat kelibat seorang tua berbaju putih dikelilingi oleh barangkali pengikut-pengikut yang juga majoritinya berpakaian serba putih. Beliau rupanya grand Mufti of Darul Uloom Deoband.


Mufti Mahmud tidak lagi mengajar kerana sudah tua. Namun beliau sentiasa dikunjungi oleh asatizah (guru-guru), pelajar-pelajar dan orang awam. Sesekali selepas solat asar saya juga turut menyertai majlis pertemuan dengan Mufti Mahmud. Dengan adanya Mufti Mahmud masjid Chatta menjadi makmur dengan berbagai program. Terutamanya program ibadah dan tazkiyah An Nafs. Pada bulan Ramadhan masjid Chatta akan menjadi bertambah sibuk. Orang dari dalam dan luar negara akan datang beriktikaf sepanjang Ramadhan kerana ingin berpuasa dan berprogram di bawah bimbingan Mufti Mahmud.

Mufti Mahmud mempunyai ramai anak murid yang berbaiah kepadanya terutama dari South Afrika. Malah khadim khasnya yang berkhidmat kepada Mufti sehingga beliau menghembuskan nafas terakhirnya juga dari South Afrika iaitu Mufti Ibrahim. Mufti Ibrahim sekeluarga telah mewakafkan diri mereka tinggal di masjid Chatta untuk berkhidmat kepada Mufti dan menjadikan Mufti Mahmud seperti bapa mereka sendiri.

Kadang-kadang Mufti Mahmud akan dibawa ke South Afrika untuk menemui murid-muridnya. Bila beliau tiada di Deoband akan terasa ada sesuatu yang tidak sedap di hati. Bila beliau pulang terasa sesuatu yang lemah kembali kuat. Itu mungkin hasil keberkatan ilmu dan amalan Mufti Mahmud.

Wajahnya putih bersih dan berseri-seri. Walaupun umurnya sudah banyak tetapi raut wajahnya masih kelihatan segar. Tiada kedut-kedut kelihatan. Beliau sentiasa memakai baju berwarna putih. Disebabkan sudah terlalu tua apabila berjalan beliau perlu dipimpin. Di akhir-akhir hayatnya Mufti Mahmud bersolat di atas kerusi roda. Mufti Ibrahimlah yang menguruskan semuanya.

Seorang pelajar Arab Darul Uloom dari Lebnon menceritakan kepada saya satu kejadian aneh telah berlaku kepada kawannya dari Lebnon, juga kawan saya, ketika beliau menziarahi Mufti Mahmud. Beliau berseorangan menemui Mufti Mahmud. Ketika hendak pulang beliau menghadiahkan minyak wangi kepada Mufti. Mufti mengambilnya dan berkata aku tidak memiliki apa-apa yang boleh diberikan kepada kamu. Namun Mufti cuba juga mengambil sesuatu daripada poketnya. Mula-mula satu botol minyak wangi dikeluarkan daripada poketnya. Ia diberikan kepada Ali Sayyaf, kawan saya itu. Kemudian beliau menyeluk lagi poketnya untuk memberikan minyak wangi yang lain pula. Beberapa kali dilakukan oleh Mufti sehingga Ali Sayyap mengatakan cukup! cukup! cukup!. Kerana kehairan beliau bertanyakan pembantunya, Mufti Ibrahim. Beliau mengatakan tidak ada dalam poket Sheikh apa-apa minyak wangi pun sebelum ini. Mufti Ibrahim sememangnya mengetahuinya kerana dialah yang bertangungjawab ke atas makan, minum dan pakaian Sheikhnya, Mufti Mahmud.

Mungkinkah itu keramat Mufti Mahmud Allah sahaja yang mengetahuinya. Keramat atau tidak bukanlah sesuatu yang penting untuk kita memastikannya. Yang lebih penting daripada itu ialah saksiah Mufti Mahmud Hasan Gangohi yang boleh dijadikan contoh tauladan. Di antara personaltinya yang istimewa ialah beliau seorang alim. Kealimannya boleh dilihat daripada kitab Fatwa Mahmudiahnya yang berjilid-jilid. Kerana keilmuannya beliau juga diberikan mandat mengajar kitab Bukhari di Darul Uloom Deoband. Subjek yang hanya akan diberikan kepada orang yang betul-betul mantap ilmunya di Darul Uloom. Biasanya orang sibuk dengan ilmu akan diuji dengan kelesuan untuk beramal beribadat. Tetapi Mufti Mahmud tidak begitu. Ibadahnya kuat. Waraknya terserlah. Akhlaknya mengambarkan ilmunya. Keseluruhan masa digunakan sepenuhnya untuk agama. Kata-katanya penuh dengan ilmu dan hikmah. Maka tidak heranlah semasa Mufti Mahmud bercakap akan ada di kalangan yang hadir mencatatkannya. Kata-kata beliau itu kemudiannya dibukukan dengan diberi jodol sebagai Malfuzaat sebagaimana asaatizah Darul Uloom yang lain sebelum beliau.


Buku Malfuzaat Mufti Mahmud Hasan Gangohi


Pada tahun 1996 saya pulang ke Malaysia buat julung kalinya selama tiga bulan. Sekembalinya saya ke Deoband pada tahun itu juga Maulana Mufti Mahmud Hasan meninggal dunia di South Afrika pada tanggal 2 Sept 1996 dan dikebumikan di sana. Kehilangan Mufti Mahmud sesungguhnya satu kehilangan yang besar kepada Darul Uloom, masyarakat Deoband, masyarakat India dan murid-muridnya di serata dunia. Semenjak beliau tiada masjid Chatta menjadi semakin lesu. Malah Deoband keseluruhannya menjadi lesu. Dunia semakin membadai Deoband dan tiada lagi nakhoda yang tahu menjaga kapalnya agar penumpang di dalamnya tenang dan terselamat daripada bencana kerosakan akhlak.

SUMBER : IBNUNAWI